კარები გაიხურა...წავიდა...მაგრამ სამუდამოდ ? ამის არ მჯერა ! არა,არა...იმედს მაინც არ ვკარგავ...მჯერა,რომ დაბრუნდება,მომიახლოვდება და მაგრად,მაგრად ჩამეხუტება ! ისე მაგრად,რომ დამახრჩობს...ისევ მეტყვის,რომ ვუყვარვარ,ისევ გამამხიარულებს რთულ მომენტებში,ისევ ამომიდგება მხარში მაშინ,როცა ყველაზე ძალიან მჭირდება...არ ვიცი  რატომ,მაგრამ ვგრძნობ,რომ ყველაფერი კარგად იქნება.ეს ქალური ინტუიციაა,თუ მე-6 გრძნობა,ვერ ვიტყვი.ანდაც რა მნიშვნელობა აქვს ამას ! მთავარი ისაა,რომ ის ჩემთვის შეუცვლელია და ვიცი,რომ მასაც ვუყვარვარ ! ორივე დამნაშავეები ვართ ერთმანეთთან,ორივეს გვაქვს შეცდომა დაშვებული,ორივე ცოდვილი ვართ ! მთავარია მონანიება და პატიება შეგეძლოს,წყენა გულში ღრმად არ ჩაიდო და ბოღმამ არ გძლიოს ! დრო ყველაფრის მკურნალია...თუ სიყვარული და ნამდვილი მეგობრობა არსებობს,მაშინ ამას წინ ვერავინ აღუდგება !

***

საკმაოდ ბევრი რამ მოხდა იმისთვის,რომ სიცოცხლე აღარ მიხაროდეს...საკმაოდ ბევრი რამ მოხდა იმისთვის,რომ ცუდად ვიყო...თითქოს გულში ლახვარი ჩამცეს...ცოტაც და სულიერად დავეცემი ! ამ ყველაფრის გაფიქრებაც კი მზარავს...საათობით ვზივარ და მის სურათს ვუყურებ. მენატრება ! ძალიან მენატრება ! მინდა მთელი ხმით ვიყვირო,თუ როგორ მიყვარს ! არაფრის არ მომერიდება,ოღონდ მას ვასიამოვნო ! უკვე 1 კვირაა არ მინახავს...ეს ერთი კვირა კი ჩემთვის ერთ საუკუნეს უდრის ! არ ვიცი რა ვიღონო,რომ დაბრუნდეს...როგორ მინდა ყველაფერი ძველებურად იყოს ! ცხოვრებაში ბევრი შეცდომა დავუშვი. ალბათ უნდა დამეშვა კიდეც, რადგან ამხელა გამოცდილებას ვეღარ მივიღებდი. ყოველთვის იქნება შემდეგი სიმაღლე ! ყველა ვარდს აქვს ეკალი ! ამას ხშირად ვიმეორებ და ჩემს თავს ჩავაგონებ ! თანდათან ვხვდები , რატომ ამბობენ , რომ „მხოლოდ მაშინ ხვდები რა მნიშვნელოვანია ადამიანი შენთვის , როცა კარგავ . „ ვიცი , ვიცი , რომ არ ვიყავი მართალი .. ისიც ვიცი, რომ იდეალური არ ვარ და ვერც ვერასოდეს ვიქნები .ნუთუ ასე რთულია ყველაფერი ბედნიერად სრულდებოდეს ?

***

ოთახში მარტო...აქა-იქ გაშლილი ფურცლები...ვცდილობ,მაგრამ არ გამომდის ! ალბათ მუზა არ მომდის ! როცა ის ჩემთან არაა,ყოველთის მიჭირს წერა ! ის რომ ჩემთან იყოს...უნებურად ღიღინი დავიწყე:

So I'm moving on
Letting go
Holding on to tomorrow

წყვეტილად წარმოვთქვამდი სიტყვებს...ცრემლები მახრჩობდა,მაგრამ ტირილი არ შემეძლო...

I've always got the memories while I'm finding out who I'm gonna be
We might be apart but I hope you always know

ისევ ის აუტანელი სიჩუმე...ვეღარ გავუძლებ ამდენს...უკანასკნელი ფრაზა

You'll be with me

არა,უნდა დავაბოლოვო ! რაღაც უნდა მოვახერხო...ლიკა გამაგრდი...თავი ჩავღუნე,შევეცადე მეტირა,მაგრამ....

-Wherever I go

ეს ხმა...ისეთი ნაცნობია ! თავის აწევა მინდოდა,მაგრამ მეშინოდა...ვაითუ მეჩვენება,ვაითუ ყველაფერი ჩემი წარმოსახვის ნაყოფია...მაგრამ ჩემს თავს თუ ვერ შევებრძოლე,სხვას როგორ გავუმკლვდე ? თავი მაღლა ავწიე და...

ძალიან მაგრად ჩავეხუტე...ეხლა კი შემიძლია ვუთხრა,როგორ მიყვარს ! ეხლა უკვე ცგრძნობ მის სითბოს ! ის ჩემთანაა ! მადლობა ღმერთს,ყველაფერი კარგადაა ! მიუხედავად იმისა,რომ არ ვარ ძლიერი,არ ვარ იდეალური,ღმერთი მაინც მეხმარება ! როგორ შეიძლებოდა ყველაფერი სხვანაირად ყოფილიყო ? ის ხომ ჩემი განუყოფელი ნაწილია !

– თაკო ! არ მინდა შენი დაკარგვა ! არ მინდა, რომ ჩემგან წახვიდე ! მინდა, რომ ჩემთან იყო ! მაგრამ მეშინია .. 
– რისი ?
– იმის .. რომ დაგკარგავ .. !
– ეს არასოდეს მოხდება ?!
– და შენი მეგობრები ? 
– ისინი წავიდნენ .. ! შენ კი დარჩი ! ჩემს გულში დარჩი ! 
– შემპირდი, რომ ყოველთვის ერთად ვიქნებით !
– გპირდები !

თაკო, მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხარ !