ისევ გაურკვევლობა...როდის დამთავრდება ? პასუხი არაა...ეს მხოლოდ ღმერთმა იცის ! უკვე აღარ ვიცი ვინ ვარ...რას წარმოვადგენ ! სულ უფრო და უფრო ვრწმუნდები,რომ უფალი გამოცდას მიწყობს ! მას შემდეგ,რაც დავბრუნდი ჩემი ცხოვრება პრობლემებით გაივსო ! შეიძლება ეს მართლაც გამოცდაა,მაგრამ იმასაც ვხვდები,რომ ამდენს ვერ გავუძლებ ! გამოდის,რომ გამოცდა ვერ ჩავაბარე...ღმერთს იმედი გავუცრუე...მე არავინ ვარ,არც ჯადოქარი და არც წინასწარმეტყველი...ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვარ,რომელიც ცდილობს თავის პრობლემებს გაექცეს და სიმშვიდესა და სიმყუდროვეში იცხოვროს...მაგრამ არ გამოსდის ! ჩემი მცდელობა ფუჭია...რაც უფრო მეტად ვცდილობ ჩემი თავი შთავაგონო,რომ ყველაფერი კარგადაა,მაშინვე სულ უფრო მეტად მტკივა გული და სიკვდილი მინდება...ეს ფიქრები 5 წამს გრძელდება და როდესაც ვიაზრებ თურა გადამხდა თავს და რისგან მიხსნა ღმერთმა,მაშინვე ვაფასებ ცხოვრებას ! ასეა,სანამ ყველაფერი კარგადაა სიცოცხლეს არავინ აფასებს,მაგრამ როცა ხვდება რომ მთელი ცხოვრება 1 წუთში მთავრდება,მაშინვე იგებს ცხოვრების ფასს ! ერთადერთი რითიც შემიძლია ვინუგეშო თავი ისაა,რომ ცხოვრება ყოველთვის უამრავ წინააღმდეგობას გვიწყობს,ხან საყვარელ ადამიანს გვართმევს,ხან კარიერა გვენგრევა და ა.შ.,მაგრამ რაც არ უნდა იყოს ცხოვრება მშვენიერია ! კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი,რომ არ უნდა ვიცხოვრო არც წარსულით და არც მომავლით...ეს მხოლოდ ცუდს მომიტანს...ამიტომ ვცხოვრობ დღევანდელი დღით ! ყოველ დილას თვალებს ვახელ,პირჯვარს ვიწერ და ღმერთს მადლობას შევწირავ იმისთვის,რომ სიცოცხლე მაჩუქა ! 

***

ისევ თვითმფრინავი,ისევ ის გზა,ისევ ის რეისი...ამას ისიც ემატება,რომ ლიზი ჩემთანაა...მარტო არ გამომიშვა და თანაც თავის სამშობლოში უნდოდა წასვლა...ისეთი გრძნობა მეუფლება,თითქოს დე-ჟავუ მაქვს ! ეს ყველაფერი ისეთი ნაცნობია...თავი წარსულში მგონია...წარსული კი ცუდად მახსენდება ! ეს ქალაქი,ყველას ოცნების ქალაქი,ქალაქი,სადაც სიცოცხლე ჩქეფს და დრო არ ჩერდება,ჩემთვის მხოლოდ ცუდ მოგონებებთან ასოცირდება...ხანდახან ვფიქრობ,ნეტავ საერთოდ არ წავსულიყავი...ასე ხომ არც ნიკას არ გავიცნობდი და არ შემიყვარდებოდა,არც ავარიაში მოვყვებოდი და არც მეგობრების გარეშე მომიწევდა ყოფნა...სამაგიეროდ ლიზას ვერ გავიცნობდი ... ის კი ახლა ჩემს გვერძე ზის,ხელი ჩემი ხელისთვის  აქვს მოკიდებული და მამშვიდებს...მე კი ფიქრებში ვარ გართული...აიი,თავისუფლების ქანდაკებაც გამოჩნდა და ჩავფრინდით თავისუფლების ქალაქში !

აეროპორტში ლიზას მშობლები დაგვხვდნენ...მთელი ცხოვრება ისეთ სითბოს ვნატრობდი,როგორიც მათ გააჩნიათ ! ისე ჩამიკრეს გულში,თითქოს მათი შვილი ვყოფილიყავი...მომეფერნენ,მადლობები მიხადეს და მაშინვე სახლში წაგვიყვანეს...თვალები ცრემლებით გვქონდა სავსე...მთელი გზა გველაპარაკებოდნენ და რაღაცეებს გვეკითხებოდნენ.ლიზა პასუხობდა,მე კი გაჩუმებული ვუყურებდი ნიუ-იორკის ქუჩებს...

როდესაც დავბინავდით და კარგადაც დავისვენეთ,ლიზამ ხელი დამავლო და მაშინვე ჯულიარდში წამიყვანა...მე სულ ძალით მივყვებოდი...დავიფიცე,რომ ამ ადგილას აღარ დავბრუნდებოდი,მაგრამ...როდესაც შენობას მივუახლოვდი,კანკალი ამივარდა,გამახსენდა პირველი დღე,როცა შეშინებულმა გადავაბიჯე კარების ზღურბლს...ახლა უარესად ვიყავი ! შევდგი თუ არა ფეხი,მაშინვე ნაცნობი სახე დავინახე...დირექტორი ჩემსკენ წამოვიდა,ჩამეხუტა და მომიკითხა. მეც მოვიკითხე და ტკბილად დავშორდით ერთმანეთს.ყველას მზერა ჩემსკენ იყო მიმართული,ვერ იჯერებდნენ,რომ დავბრუნდი...მეც ვაცეცებდი თვალებს აქეთ-იქით...უცებ ტკივილი დამეუფლა,თითქოს მკერდიდან გული ამომგლიჯეს...თვალები ცრემლებით გამევსო და ლიზა  რომ არა,ალბათ წავიქცეოდი...ვიდექი და ვუყურებდი ბიჭს,რომელიც ძალიან მიყვარდა,ვენდობოდი და სიცოცხლეს მერჩივნა...ის ჩემთან არ იყო...მეტიც,ვერც კი შემამჩნია...

-ყველაფერი გასაგებია...

-ლიკაა ? შენ აქ რა გინდა ? 

-რაღაცის დასამტკიცებლად ჩამოვედი და ახლავე მივდივარ,რადგან უკვე დავრწმუნდი იმ ამბის სიწორეში !

-ძალიან გთხოვ დაიცადე !

-ძალიან გთხოვ რაა...არ დაიწყო ეხლა "ეს ის არ არის რაც შენ გგონია","მე და ის მხოლოდ მეგობრები ვართ","მე მარტო შენ მიყვარხარ !" და მსგავსი სისულელეები ! ძალიან ბანალურია და მოძველდა უკვე ! 

-ამას არც ვაპირებ ! ვიცი,უკანასკნელი იდიოტი ვარ ! კრეტინი,ნაძირალა,ლაჩარი...

-აღარ გააგრძელო ! ეს არც შენი ბრალი არაა და არც იმის ! სანამ წახვიდოდი,ზუსტად ამაზე ვფიქრობდი,მაგრამ ჩემს თავს ვაიძულებდი,რომ არ დამეჯერებინა ! სამაგიეროდ ეხლა მიწაზე დავეცი..საკმაოდ მწაერდ და ფრთებიც მოვიმტვრიე ! მაგრამ არაუშავს...როგორმე გადავიტან და გავიყუჩებ ამ ტკივილს...

-ლიკა მაპატიე,ძალიან გთხოვ...

-არ გინდა...შენც ადამიანი ხარ,გრძნობები გაქვს,მესმის შენი და არ გამტყუვნებ ! ალბათ ისე ძლიერად არ გიყვარდი,როგორც გეგონა და უბრალოდ გატაცება ვიყავი...დრო რომ გავიდა,მიხვდი,რომ ჩემს მიმართ სიყვარულს აღარ გრძნობდი და სხვა შეგიყვარდა...ეს დანაშაული არაა...მე შენი ცოლი არ ვარ და არც შენ გაქვს ჩემს წინაშე რაიმე ვალდებულება ! შემიძლია გაგიგო...სკანდალის მოწყობას არ ვაპირებ ! უბრალოდ მე ჩემს გზაზე წავალ,შენ -შენსაზე ! ერთმანეთს აღარ მოვხვდებით თვალში და იმედია შენდამი გრძნობა გამინელდება ! გახსოვს რომ გკითხე რატომ შეგიყვარდი მეთქი ? დღემდე არ მჯერა როგორ გიყვარდი ოდესღაც )) ეხლა მივდივარ შენი ცხოვრებიდან და თან მიმაქვს მხოლოდ კარგი მოგონებები...ბედნიერი ვარ,რომ  ჩემს ცხოვრებაში იარსებე და მასწავლე სიყვარული )) შენი მადლიერი ვიქნები მთელი ცხოვრება ! გიტოვებ იმ სიმღერას,რომელიც შენ დაგიწერე და შენია ! როცა მას მოუსმენ,ალბათ გაგახსენდება ის ბედნიერი თვეები )) ბედნიერებას გისურვებ უჩემოდ ! იმედია შენს ნამდვილ სიყვარულს იპოვი !

-ანუ მიდიხარ ? ამ სიყვარულზე უარს ამბობ ?

-ნიკა, რა სიყვარულზე მელაპარაკები ? ბრმა არ ვარ !

-თუ დამაცლი,აგიხსნი !

-მოდი ეხლა არა  ! ისედაც ბევრი ვიტირე ! თანაც მგონია გული აღარ მაქვს...ამჯერად ჯობია,რომ დავშორდეთ...ერთმანეთი არ ვნახოთ,არც მიმოწერა გვქონდეს...ორივე უნდა გავერკვეთ ჩვენ-ჩვენ გრძნობებში და თუ მიხვდები,რომ გენატრები და მართლა წრფელი სიყვარულით გიყვარვარ,მომნახე !

-მაპატიე...არ მინდოდა ყველაფერი ესე მომხდარიყო !

-ვიცი...მეც ვწუხვარ...მაგრამ ყველაფერი ისე არაა,როგორც ჩვენ გვინდა ! ნახვამდის ჩემო პირველო სიყვარულო !