პიპიპიპპიპიპიპიპი. -ჯანდაბა,ლინდსი...სულ დამავიწყდა დღეს დღეს სალონში უნდა გავყოლოდი. ჩავილაპარაკე და გიჟივით ავდექი საწოლიდან.ფანჯარა გამოვაღე. -შემოდი,თორემ კიდევ დიდი ხანი მოგიწევს მანდ დგომა,ამ წუთში ავდექი. ფანჯარა მივკეტე.ერთადერთი რაც გავიგონე ლინდსის მანქანის კარის მაგარი ჯახუნი იყო.აბაზანაში შევედი,მოვწესრიგდი,ჩავიცვი და ქვევით ჩავედი.ბებია ქსოვდა და ლინდსი ისე ინტერესით უყურებდა არ მინდოდა ეს მყუდროება დამერღვია,მაგრამ... -ლინ,წავედით? -რა გეჩქარებოდა გოგო ჯერ??ჩამოსულიყავი 5ზე,10ზე უნდა წავსულიყავით. -ოო,დამავიწყდა,სკოლა რომ არ იყო მაღვიძარა არ დამიყენებია.აბა ახლა მოდიხარ თუ არა?? -რა თქმა უნდა.ნახვამდის მისის შეპარდ. -კარაგდ ლინდსი...მალე მოდით. -კარგი ბებო,კარგი!... ლინდსის მანქანაში ჩავსხედით და სალონში წავედით,მაგრამ ჯობდა არ წავსულიყავით.2 საათი დამჭირდა,იმისთვის რომ დამერწმუნებინა თმისთვის სიგრძეში არ მოეკლო და არ შეეღება.დამღლელი დღის შემდეგ სახლში მივედი და გათუშულმა დავიძინე ******** 3 თვე გავიდა იმის მერე რაც მეთი გავიცანი და ძალაინ დავახლოვდით,ახლო მეგობრები გავხდით.ვატყობდი რომ მოვწოდნი,მაგარმ ყოველთვის როცა თავის გრძნობებზე საუაბრს იწყებდა გავურბოდი.ამ დროის განმავლობაში შევატყე,რომ მეც სიმპატიები მიჩნბდებოდა,ყოველ დღე ძლიერდებოდა ეს გრძნობა..მომწონდა...ძალაინ მომწქონდა,მაგრამ გავურბოდი...მეშინოდა მისი.არ მინდა გულის ტკენა.
******** Who owns my heart…. რემარკის ტრიუმფალურ თაღს ვკითხულობდი,მაგარმ ლინდსის ზარმა შემაწყვეტინა. ისე,რა გასაოცარი ისტორიაა,რადმენად ძლიერია სიყვარული... -ჰაუ.. -როგორ ხარ? -არამიშავს... -სალაპარაკო მაქვს შენთან. -ცუდი მოხდა რამე??მოდი აქ.მეზარება სახლიდან გამოსვლა. -კარგი... გამითიშა.ნახევარი საათის განმავლობაში ვფიქრობდი რა შეიძლებოდა მომხდარიყო,მაგრამ ვერ მივხვდი.როგორც იქნა ჩემი ოთახის კარი გაიღო...ლინდსი დინჯად შემოვიდა(მას ეს არ ჩვევია),მოუსვენრად აცეცებდა თვალებსა და აქეთ-იქით ნელა დაიდოდა,ხმას არ იღებდა. -რა უნდა გეთქვა? ისევ მე შევუბრუნე კითხვა. -რას კითხულობ? დაინახა წიგნის სათაური,მაგარმ მაინც მკითხა. -ტრიუმფალურ თაღს. დებილივით ვუპასუხე. -მოგწონს? -კი. -რა მოგწონს? -სასიყვარულო ისტორიაა,ძალაინ კარგი.გუშინ დავამთავრე,მაგარმ ჩემს საყავრელ ადგილს კდიევ ვკითხულობ.რამდენი ვიტირე... -ე.ი. სიყვარულის ისტორია,რომელი აქაა აღწერილი მოგწონს. -ხო,მომწონს ნამდვილად. ლინდსი მშვიდად დაჯდა. -და აქ სიყვარულს გაურბიან? უკვე მივხვდი რასაც ეხებოდა საქმე,მაგარმ თამაშში ავყევი. -არა. -და შენს რას შვები? -ოოო,ლინ..კაი რა... -მომისმინე..არსებბოს ორი სახის თნაგრძნობა.როცა უბრალოდ ისმენენ ადმაინის პრობლემებს და არაფერს არ აკეთებენ ამ ადმაინის გასაბედნიერებლად.ხოლო მეორე როცა ისმენენ და ყველაფერს აკეთებენ ამ ადმაინის გასაბედნიერებლად.მე მეორე სახის თანაგრძნობას გამოვხატავ.ვატყობ რომ ცუდად ხარ გესმმის??ვიცი რომ დახმარება გჭირდება.მე ვერ მომატყუებ,შეგიძლია მოატყუო ყველა,მაგრამ მე ვერა.არ დაგავიწყდეს მე შენ კარაგდ გიცნობ,მე ლინდსი გრინი ვარ,შენი საუკეთესო მეგობარი.შემომხედე და მითხარი,რომ არ გიყვარს,მითხარი რომ არ გინდა ჩაეხუტო.რატომ გაურბიხარ სიყვარულს??ის შენია,მას უყვარხარ.მელაპარაკა და მითრა მიყვარსო.ბედნიერება გელის და ამისთვის საჭიროა უბრალოდ ერთი ნაბიჯი გადადგა.დაგელაპარაკება,შენ უბრალოდ მოუსმინე.მითხარი რომ არ გიყვარს და თავს დაგანებებ.მითხარი. ლინდსი ადგა,ფანჯარასთან მივიდა.ყურება დაიწყო.მე ცრემლი გადმომვარდა. -მიყვარს...გული რომ მატკინოს? -ჩხუბიო ყველას შორის ხდება,მაგარმ მას მართლა უყვარხარ... -მეშინია რომ ურთიერთობა არ აგვეწყოს.ხომ იცი ცივი ვარ.. -აჰ,იყავი ის რაც ხარ და ყველაფერი კარაგდ იქნება..შენ მას მასეთი შეუყვარდი.მეთს ვეტყვი და დაგელაპარაკება. -მერე რომ... სიტყვა გავწყვიტე და ლინდსის ჩავეხუტე.ტირილი ამიტყდა. -რატომ ტირი? -არ ვიცი. -მე ვიცი.ბედნიერებისგან ტირი.იცი რომ უყვარხარ და იცი რომ ყველაფერი კარაგდ იქნება.შენმა ქვეცნობიერმა ეს იცის. არაფერი მითქვამს,უფრო მაგარდ ჩავეხუტე.5 წუთში ლინდსი დეიდასთან უნდა წასულიყო. -აბა,წავედი და ხვალ მეთიც დაგელაპარაკება.დაიმახსოვრე იყავი ის რაც ხარ. -გმადლობ რომ არსებობ.შენ რომ არა.. -მე რომ არა,სხვა ცხვორბა გექნება,ესაა და ეს.მიყვარხარ და მინდა რომ ბედნიერი იყო.როცა შენ ცუდად ხარ მეც ცუდად ვარ,როცა ბედნიერი ხარ,მეც ბედნიერი ვარ. -მიყვარხარ.წადი თორემ დაგაგვიანდება. ცრემელბი მოვიწმინდე. -მოგწერ. მაკოცა და წავიდა.ფანჯარასთან მივედი და იქიდან ვუყურებდი.რა საოცარი ადამიანია..თითქოს დაბადებინვე ვიცნობ.რა შეიძლება ასე ორი ადამინი ერთმანეთთან დააკავშიროს?რა თქმა უნდა წმინდა მეგობრობამ.ეს არის ადამიანი,რომელიც ყველაფერში მიგებს,ყოველთვის გვერდში მიდგას და ყოველთვის ესმის ჩემი.მანქანაში ჩაჯდომის წინ ხელი დამიქნია და წავიდა...თუმცა სულიერად მაინც ჩემთან დარჩა...დამიტოვა სიხარული და თან სევდა..დამიტოვა სითბო და ღიმილი...
| 
574
301
1050
