"ჩიკო"ჩემო პატარა მეგობარო ძალიან მიყვარხარ ერთ დღეს მე და დედიკომ გადავწყვიტეთ წავსულიყავით ბიცოლაჩემთან სტუმრად და მოგვიწია ჩიკოს დატოვება(ჩიკო ჩემი საყვარელი თუთიყუშია)ჩიკოს გალია აივანზე იყო და ჩიკოც იქ იჯდა..არ ვიცი მან ჩემი ნათქვამი გაიგო თუ არა მაგრამ სანამ ამას ვიტყოდი რომ მივდიოდით მხიარულად იყო და შემდეგ როგორც ვთქვი რომ სხვაგან მივდიოდით მოიწყინა და აღარც მოძრაობდა(ეს მარტო დარჩენა მისთვის პირველი იყო)დედიკოს ვეხვეწებოდი რომ სახლში დავეტოვებინე მაგრამ არ დამტოვა...გავემზადეთ..და დედიკომ მითხრა ჩიკოს გალია სახლში შემოიტანე და გალია კარგად ჩაუკეტეო...მე მივედი ჩიკოსთან მოვეფერე თავზე ვაკოცე და ვუთხარი ჩემო პატარა მეგობარო არ მოიწყინო მე მალე დავბრუნდებითქო...გალია დავკეტე კარგად მაგრამ სახლში შემოტანა დამავიწყდა.. დედეკო მაჩქარებდა და ეს სულ გადამავიწყდა..(ზაფხული იყო და თან სახლში ცხელოდა)მეორე დილით სახლში რომ ვბრუნდებოდით მანქანიდან დავინახე გალია ცარიელი იყო კინაღამ გული გამისკდა..სახლში სირბილით ავირბინე და ვნახე გალიის კარები ღია იყო..ეს ჩემთვის შოკი იყო საყვარელი მეგობარი დავკარგე...დედეკო მამშვიდებდა მაგრამ 2კვირა განუწყვეტლად ვტიროდი...მაშინ უკვე სკოლიდან დათხოვილები ვიყავით..მოვიდა 31 დეკემბერი და დადგა 12საათი დედეკომ მითხრა სურვილი ჩაიფიქრეო...სურვილი ჩავიფიქრე ეს რათქმა უნდა ჩიკოს ეხებოდა და ზუსტად 2 წუთში ჩიკო ჩემთან მოფრინდა და ხელზე დამაჯდა და ხელის გულებზე მეფერებოდა..ეს იყო აუღწერელი ბედნიერება ჩემთვის არ ვიცი ამაზე მეტად ცხოვრებაში ალბათ არაფერი გამიხარდებოდა ამის მეტი..იმ დღიდან ჩიკოს აღარ ვტოვებთ ჩიკო ძალიან შეგვეჩვია და სახლშიც თავისუფლად დადის გალიაშიც აღარ ვსვავთ....ის წელი ყველაზე ბედნიერი იყო ჩემთვის
574
301
1050
